Over Leven

Dit gaat over mijn leven, over de herinnering die ik het liefst helemaal wou wegvegen. Plots stond ik face to face en moest ik er iets mee…. Er was geen andere keuze.

By Petra
Image

Plots wist ik het weer, het kwam als een dief in de nacht, een orkaan die alles verwoeste wat ik had opgebouwd….. er bleef niets meer over van mijn eigen overtuiging.

Ik was een slachtoffer, mijn jeugd was niet wat ik dacht dat het geweest was, ik had een vreselijk trauma, het zat in iedere cel van mijn lichaam. En ik werd er vreselijk ziek van. Ik had dit verdrongen en een stevige muur gebouwd zodat het veilig opgeborgen bleef. Nu was er een gat geslagen in die muur en ik  kreeg het niet meer dicht.

 

Ik zat hier helemaal niet op te wachten, ik had een stabiel leven, een fijn gezin, een mooie carrière, een ambitieuze job, mijn familie dicht bij me, ik had het voor elkaar, ik was gelukkig,….ten minste dat dacht ik. Niets was minder waar.

 

In 2010 werd ik geconfronteerd met een grote fraude binnen het bedrijf waar ik toen werkte, ik was de klokkenluider, heel principieel vertelde ik mijn verhaal, leek ook te kloppen, een echte heldendaad.

In tegenstelling van mijn heldendaad voelde ik me vreselijk. Ik moest op gesprek komen en ik werd gedwongen om te zwijgen. De blik in de ogen van mijn tegenpartij en de situatie was dusdanig confronterend dat ik ziek werd. Verdikt:PTSS of beter posttraumatisch stresssyndroom. Ik ging helemaal onderuit.

 

Geen idee waar dit vandaan kwam, de dokter stuurde me naar een traumatoloog.

Onbewust wist ik dat er iets in mij was dat niet klopte.

Als je maar hard je best doet, perfect bent en je leven opvult komt het wel goed dacht ik.

Ik werkte hard aan mezelf en was weer stabiel, ik kon terug aan het werk. Weliswaar in een andere omgeving.

 

6 maanden later. Tot iemand zijn verhaal deed als slachtoffer van seksueel misbruik. Bij het naar huis rijden kon ik maar aan 1 ding denken, o my God, dit is mijn verhaal, dit is wat ik ook heb meegemaakt. Ik kon niet stoppen met huilen, ik kon niet meer ademen, plots wist ik het weer.

Mijn hele wereld stortte in, alsof de grond onder mijn voeten helemaal weg was en ik in een diepe kerker was gevallen, naakt zonder huid. Alles wat ik had opgebouwd was weg, ik had niets meer onder controle. Ik was midden in een horror film beland en kon niets anders doen dan ondergaan.

Ik wist ook niet meer wat waarheid was, wat echt was, ik was helemaal verloren, midden in een oceaan, ik moest zwemmen en had geen idee welke kant op. Het was ondergaan, terug boven komen en ademen. Ik kon nog met moeite lopen en functioneren. Alles deed pijn.

Totaal in paniek ben ik hulp gaan zoeken, mijn verhaal doen, terug mijn verhaal doen, iedere keer opnieuw. Zwijgen tegen mijn omgeving, die ook niet begrepen wat er gebeurde. Ik kon het zelf nauwelijks begrijpen laat staan dat zij dit konden.

 

Huisarts, traumatoloog, gesprekstherapie, hypotherapie, mediteren, medisch, holistisch, bewegen, hardlopen, ….ik heb alles aangegrepen om eruit te raken,…een heel proces, intens zwaar en tegelijk ook bevrijdend.

Een proces van vele jaren, 7 in totaal, waarbij ik mijn ankerpersoon had waar ik altijd terecht kon en dan stapje voor stapje, ieder onderdeel van het proces was anders. Ik heb het hele land en Nederland afgereisd  op zoek naar hulp, soms met succes, soms zonder succes. Ik heb geschreeuwd om hulp, ik heb gehuild, pijn geleden, gedoold, iedere confrontatie aangegaan, gevochten als een beer en altijd blijven geloven. 

Het moeilijkste was het ongeloof, het taboe rond misbruik, het onweten van mijn omgeving en de eenzaamheid.

Op een bepaald ogenblik had ik het door, ik had voldoende handvatten zodat ik kon loslaten, vertrouwen te hebben en de controle over mijn emoties te krijgen. Voor al het begrijpen en weten wat ik moest doen hielp me verder. Daarnaast had ik een veilige omgeving opgebouwd wat me in staat heeft gesteld om rustig te herstellen.

Uiteindelijk is het me gelukt, ik heb de orkaan overleefd en ik ben hier zo dankbaar voor.

8 jaar later kan ik zeggen dat ik gelukkig, sterk en vooral veel wijzer geworden ben.

 

Wat ik geleerd heb in de jaren van strijd en verwerking is dat de mensen die echt van je houden desondanks gewoon blijven, de mensen die je ontmoet allemaal iets te zeggen of te betekenen hebben.

Dat er geen antwoord is op “ hoe kom ik hier uit?” geen tovermiddel dat bestaat om even snel te genezen.

Ik ervaren heb dat goede professionele hulp en ondersteuning een wezenlijk verschil maakt in het verwerken en begrijpen. Dat je dit niet alleen kunt en ook niet hoeft te doen.

Dat tijd helpt, leren begrijpen wat gebeurt en wat er is gebeurd helpt, liefdevol voor je zelf zijn helpt, je hart terug openen helpt om te aanvaarden en opnieuw te leren leven.

 

Het is als een puzzel leggen en iedere therapie, onderdeel geeft zijn bijdrage. Het genezen komt uit innerlijk werk, tijd en het multidisciplinaire werk in combinatie met een anker waar je altijd terecht kan, die begrijpt wat er gebeurd.

Desondanks alles brengt het ook heel veel positieve dingen.

Ik heb fantastische mensen ontmoet, ik heb mezelf ontmoet, het mooie en goede leren zien. Ik heb geleerd te dealen met mijn donker geheim. Ik heb vrede gesloten met mezelf en de rust gevonden die ik zocht. Ik heb de vrouw in mezelf ontmoet waarvan ik het bestaan niet eens kende.

Ik heb geleerd  hoe belangrijk het is om te voelen en te leven. Dat alles evenwaardig is lichaam, geest, emotie. Het is de juiste balans vinden. Dan ben je in staat echt te leven.

 

Multimed en het feit dat Sophie me gevraagd heeft om het centrum te leiden is op mijn pad gekomen voor een reden. Ik ben haar hier dankbaar voor.

 

Ik heb gekozen om dit te doen omdat ik geloof in het multidisciplinaire werk vanuit een professioneel centrum. Een veilige plaats waar zorg wordt gedragen voor de mens.

Dit is zo waardevol en krachtig, elk onderdeel en elke discipline heeft zijn belang en doet een bijdrage tot het geheel.

Het maakt niet uit wat voor klacht of achtergrond je hebt. Het gaat om het geheel, het gaat om zorg en meedongen. Het gaat samenwerken en met elkaar kiezen voor een betere levenskwaliteit.

 

Met veel liefde deel ik mijn ervaring, ondersteun ik en toon ik mensen die weg die ze willen bewandelen.